به گزارش پایگاه مردمی ارتش به نقل از  گروه دفاعی امنیتی دفاع پرس، «رضا جهانفر» نویسنده و پژوهشگر حوزه دفاع مقدس در مقاله‌ای به بررسی دفاع هوایی ایران در دفاع مقدس به روایت فرماندهان عراقی، کارشناسان و تحلیلگران پرداخته است. در ادامه این مقاله را که وی در اختیار خبرگزاری دفاع مقدس قرار داده است، می‌خوانید:

عملکرد دفاع هوایی ایران در تمام مراحل جنگ از زیر ذره‌بین تجزیه و تحلیل فرماندهان عراقی و همچنین کارشناسان و پژوهشگران غیر ایرانی خارج نشد. آمادگی رزمی نیروی هوایی و پدافند هوایی در برابر حملات هوایی عراقی‌ها از جمله اصلی‌ترین مشخصه‌های آمادگی رزم ایران در برابر عراق به شمار می‌رفت. در این مطالب به بررسی نظرات و روایات فرماندهان عراقی و کارشناسان و پژوهشگران غیرایرانی در خصوص دفاع هوایی ایران در چند روز اول پرداخته می‌شود. 

علاوه بر نظرات وفیق السامرایی و العبوسی، 2 تن از فرماندهان عراقی و همچنین کردزمن به اظهارات سپهبد شاپور آذربرزین نیز پرداخته شده است. وی که سابقه معاونت عملیات و جانشینی نیروی هوایی شاهنشاهی ایران را در پرونده خود دارد، پس از انقلاب اسلامی به آمریکا رفت و عمده اطلاعات خود از جنگ ایران و عراق را در آن محیط دریافت کرده است. لذا نظرات وی در مورد عملکرد دفاع هوایی جمهوری اسلامی ایران در جنگ تحمیلی جالب توجه خواهد بود. تکیه این روایت‌ها بر روزهای ابتدایی جنگ تحمیلی و عملکرد دفاع هوایی ایران است.

سامرایی: حمله هوایی‌مان ناامیدکننده بود

سرلشکر عراقی (وفیق السامرایی) از مسئولان استخبارات عراق در مورد حمله هوایی عراقی‌ها در 31 شهریور 59 می‌گوید: «با فرارسیدن شب معلوم شد که نتیجه حمله هوایی ما کاملاً ناامیدکننده است. همه زیانی که به ایران وارد شده بود، انهدام یک هواپیمای جنگنده و یک هواپیمای مسافربری بود. درحالی که ما یک فروند هواپیمای بمب افکن سنگین ساخت شوروی(سابق) از نوع توپولوف 16 از دست دادیم.

سرلشکر وفیق السامرایی

این هواپیما با آتش موشک زمین به هوا راپیر درحوالی استان ایلام و در راه عزیمتش برای بمباران پایگاه هوایی اصفهان سرنگون شد و کلیه خدمه آن به هلاکت رسیدند. یک فروند دیگر از این نوع هواپیما را در شمال عراق، به وسیله موشک راپیر ایرانی در سال 1974 از دست داده بودیم.»

 
پرتاب موشک از سامانه پدافند هوایی موشکی راپیر

العبوسی: پایگاه‌های هوایی ایران گویی آتشین بود

«سرلشکر علوان حسون علوان العبوسی» از فرماندهان و مسئولین نیروی هوایی عراق، که بارها به عنوان خلبان در حملات هوایی بر علیه ایران حضور داشت و علاوه بر فرماندهی پایگاه حبانیه، مسئولیت‌های دیگری همچون رییس دانشکده در دانشگاه عالی جنگ، معاون آموزش فرماندهی نیروی هوایی عراق را بر عهده داشت، در خصوص حمله هوایی 31 شهریور عراق گفته است:

«در روزهای 22 و 23 سپتامبر [31 شهریور و اول مهر ماه 1359] در پروازهای متعددی که داشتم وقتی بالای پایگاه‌های ایران می‌رسیدم، به پایین نگاه می‌کردم، اما هیچ اثری از هواپیماهای ایرانی بر روی زمین نبود. پایگاه‌ هوایی شاهرخی[شهید نوژه] ایران پایگاه بزرگی است که سه باند پرواز و تعداد زیادی آشیانه هواپیما دارد، اما هیچ هواپیمایی در آن دیده نشد. [اشاره وی به این مطلب است که هواپیماهای ایرانی داخل آشیانه بودند.]»

العبوسی در بخش دیگری از سخنان خود به مشکل عمده هواپیماهای حمله‌ور عراقی اشاره می‌کند. از نظر وی «مشکل عمده این بود که وزن بمب‌هایی که هواپیماهای عراقی با خود حمل می‌کردند کم بود، وزن بمب‌ها تنها 1000 کیلوگرم بود (حدود 2500 پوند). با این حجم محدود بمب‌ها نمی‌توانستیم کل هدف را پوشش دهیم و به همین علت تأثیرات ناشی از بمباران‌ها به اندازه‌ای نبود که ایرانیان نتوانند به حمله‌های ما پاسخ دهند. عصر همان روزی که ما به ایرانیان حمله کردیم، آنها به پایگاه هوایی الشبیه و الکوت حمله کردند. اما پس از حمله دوم نتوانستند به آن پاسخ دهند. اقدامات مهندسی ایرانیان بسیار عالی بود. برای نمونه، آنها که پس از اولین حمله هوایی ما مشغول تعمیر و بازسازی باند پرواز فرودگاه‌ها بودند، کارشان را تا  آغاز حمله هوایی دوم ما در روز بعد تکمیل کرده بودند و تعداد زیادی هواپیمای آماده مأموریت داشتند. حتی خود من یکی از هواپیماهای آنها را بر روی باند پرواز هدف قرار دادم.»

العبوسی در خصوص توانمندی پدافند هوایی ایران در روز اول جنگ گفته است: «اطلاعات جاسوسی ما در مورد ایران بسیار ضعیف بود و به همین علت بیشتر بر شجاعت خلبان‌هایمان تکیه داشتیم. از طرفی، سامانه‌های پدافند هوایی ایران قوی بودند. هر یک از پایگاه‌های هوایی ایران در مقابله با حملات ما، مانند گویی آتشین بودند و در هر مأموریت یک یا دو فروند از هواپیماهایمان را از دست می‌دادیم»

العبوسی در پاسخ به این سئوال که آیا همه پایگاه‌های ایران را در همان حملات اولیه هدف قرار دادید؟ پاسخ داد: «تقریباً همه را هدف قرار دادیم و به بسیاری از پایگاه‌هایی که در برد[عملیاتی] ما بودند و پشتیبانی هوایی از نیروهای ایرانی را تأمین می‌کردند، حمله کردیم.»

ابوغزاله: خلبانان عراقی از پدافند هوایی ایران هراس داشتند

سپهبد «محمد عبدالحلیم ابوغزاله» وزیر دفاع اسبق مصر در تحلیل خود از جنگ ایران و عراق در خصوص حملات روزهای اول جنگ نوشته است: «در 16 آﮔﻮﺳﺖ 1980 ( 25 شهریور 1359) ﻋﺮاق ﯾﮏ ﻟﺸﮑﺮ ﭘﯿﺎده زرﻫﯽ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﺮزﻫﺎی ﻣﻮرد اﺧﺘﻼف اﻋﺰام ﮐﺮد و ﻣﻮﻓﻖ ﺑـﻪ ﺗﺴـﻠﻂ ﺑـﺮ ﺧـﻂ زﯾﻦاﻟﻘـﻮس ـ السکر- بئرعلی در منطقه [قصر]شیرین در جبهه شمالی شد. ﻧﯿﺮوی ﻫﻮاﯾﯽ ﻋﺮاق در روز ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﺣﻤﻼت ﻫﻮاﯾـﯽ ﺑـﺮ ﺿﺪ ﺗﺄﺳﯿﺴﺎت اﻗﺘﺼﺎدی و اﻫﺪاف ﻧﻈﺎﻣﯽ در ﺷﻬﺮﻫﺎی ﻗﺼﺮﺷﯿﺮﯾﻦ، ﮐﺮﻣﺎﻧﺸﺎه، ﻣﻬﺮان، دزﻓﻮل، اﻫﻮاز، ﺗﻬﺮان، ﺗﺒﺮﯾﺰ، اﺻﻔﻬﺎن و ﺷﯿﺮاز ﭘﺮداﺧﺖ...

ﺑﺎ آن ﮐﻪ ﺑﺮﺗﺮی ﻫﻮاﯾﯽ ﭼﻪ از ﻟﺤﺎظ ﮐﻤﯽ و ﭼﻪ از ﻟﺤﺎظ ﮐﯿﻔﯽ ﻣﯽﺑﺎﯾﺴﺖ ﺑﺎ ﻋﺮاق ﻣﯽﺑﻮد، وﻟﯽ ﻃﺮاﺣﯽ ﻋﻤﻠﯿﺎتﻫﺎ، ﻏﻠﻂ و ﻏﯿﺮﻣﻮﻓﻖ ﺑـﻮد. در اﺑﺘﺪای ﻋﻤﻠﯿﺎت، آنﻫﺎ ﻣﻮﻇﻒ ﺑﻪ اﯾﺮاد ﺿﺮﺑﺎت ﻫﻮاﯾﯽ ﮔﺴﺘﺮده ﺑـﻪ ﮐﻠﯿـﻪ ﻓﺮودگاهﻫﺎ ﺷﺪﻧﺪ. ﻓﺮودﮔﺎهﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﯿﺶﺗﺮ آنﻫﺎ از ﺑﺮد ﻋﻤﻠﯿﺎﺗﯽ ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎﻫﺎ ﺧﺎرج ﺑﻮدﻧﺪ. ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺑﻤﺒﺎرانﻫﺎ ﻣﻮﻓﻘﯿﺖآﻣﯿﺰ ﻧﺒﻮد، ﭼﺮا ﮐﻪ ﺳﻄﺢ آﻣﻮزش ﺧﻠﺒﺎنﻫﺎ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺑﻮد و ﯾﺎ از ﭘﺪاﻓﻨﺪ ﻫﻮاﯾﯽ در ﻫﺮاس ﺑﻮدﻧﺪ. آنﻫـﺎ اﻫـﺪاف را از ارﺗﻔـﺎع ﺑﺴﯿﺎر ﺑﺎﻻ ﻣﻮرد ﺣﻤﻠﻪ ﻗﺮار ﻣﯽدادﻧﺪ، در ﻧﺘﯿﺠﻪ اﺣﺘﻤﺎل اﺻﺎﺑﺖ، ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻣﯽآﻣﺪ ﻟﺬا اﯾﻦ ﺣﻤﻠﮥ اوﻟﯿﻪ ﻣﺆﺛﺮ ﻧﺒﻮد ﯾﺎ ﭼﻨﺪان ﺗﺄﺛﯿﺮ ﻧﺪاﺷﺖ.

ﺑﺎ آن ﮐﻪ ﻫﺪف ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ از ﻋﻤﻠﯿﺎت اﺳﺘﺮاﺗﮋﯾﮏ ﻋﺮاق ﻣﺤﺪود ﺑﻮد، ﻟﯿﮑـﻦ ﻧﯿﺮوی ﻫﻮاﯾﯽ در ﺧﺪﻣﺖ اﯾﻦ ﻋﻤﻠﯿﺎت وارد ﻋﻤﻞ ﻧﺸﺪ. ﺷﺎﯾﺴﺘﻪﺗﺮ آن ﺑﻮد ﮐــﻪ ﺣﻤﻼت ﻫﻮاﯾﯽ ﺑﺮای ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ ﻧﯿﺮوﻫﺎی زﻣﯿﻨﯽ در اﺟﺮای ﻣﺄﻣﻮرﯾﺖﺷﺎن ﻣﺘﻤﺮﮐﺰ ﻣﯽﺷﺪ ﺗﺎ ﻧﯿﺮوﻫﺎی اﺣﺘﯿﺎط [اﯾﺮان] را ﻫﺪف ﻗﺮار دﻫﻨﺪ و ﻣﺎﻧﻊ رﺳﯿﺪن ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﮐﻤﮏ ﺑﻪ آﺑﺎدان ﺷﻮﻧﺪ و ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻋﻤﻠﯿﺎت را ﭘﺎکﺳﺎزی ﮐﻨﻨﺪ. اﯾﻦ ﻫﻤﺎن ﻣﺄﻣﻮرﯾﺘﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻗﺎﺑﻠﯿﺖﻫﺎی رزﻣﯽ و ﻓﻨﯽ ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎﻫﺎ ﺳﺎزﮔﺎری دارد. ﺿﻌﻒ ﭘﺪاﻓﻨﺪ ﻫﻮاﯾﯽ ﻋﺮاق ﭼﻪ در ﺣﻠﻘﻪ ﭘﺪاﻓﻨﺪ ﻣﻠﯽ و ﭼﻪ در ﺣﻠﻘﻪ ﭘﺪاﻓﻨﺪ ﻧﯿﺮوﻫﺎ، ﺑﻪ وﺿﻮح ﺑﻪ اﺛﺒﺎت رﺳﯿﺪ. ﺑﺎ وﺟﻮد ﮐﻢﺑﻮد ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎﻫﺎی ﺟﻨﮕﯽ اﯾﺮان و ﺑﺮﺗﺮی ﻫﻮاﯾﯽ ﻋﺮاق از ﻟﺤﺎظ ﮐﻤﯽ، ﻧﯿﺮوی ﻫﻮاﯾﯽ اﯾﺮان ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪ ﺗﺎ اﻫﺪاﻓﯽ را در ﻋﻤﻖ ﺳﺮزﻣﯿﻦﻫﺎی ﻋﺮاق ﺑﻤﺒﺎران ﮐﻨﺪ ﺑﺪون آﻧﮑﻪ ﻧـﯿﺮوی ﻫﻮاﯾـﯽ ﻋـﺮاق ﻣﺘﻌﺮض آنﻫﺎ ﺷﻮد ﯾﺎ ﭘﺪاﻓﻨﺪ ﻫﻮاﯾﯽ ﻋﺮاق آنﻫﺎ را ﺳﺎﻗﻂ ﮐﻨﻨﺪ.»

کردزمن: پس از یک بازه کوتاه ایران به برتری هوایی رسید

«آنتونی کردزمن» در تحلیل حمله غافلگیرانه هوایی عراق به ایران از عبارات جالبی استفاده کرده است: «حمله غافلگیرانه‌ی عراق در سپتامبر 1980، که با نبرد هوایی شدید و عملیات‌های تهاجمی زمینی در یک بازه زمانی کوتاه همراه بود و در نهایت با برتری هوایی ایران در اواخر مارس 1981 پایان یافت... سوء برداشت اولیه عراق از نقاط ضعف ایران در آغاز جنگ که با بی­کفایتی مقامات نظامی این کشور در برنامه‌ریزی حملات اولیه و داشتن پندارهای نادرست در مورد توانمندی‌های تهاجمی و تدافعی عراق همراه شد و سبب انجام حملاتی توسط نیروهای هوایی این کشور شد که به لحاظ فنی در سطحی به مراتب پایین قرار داشتند.»

آنتونی کردزمن

آذربرزین: در دفاع مقدس اعتبار نیروی هوایی ایران در دنیا بالا رفت

سپهبد آذربرزین در خصوص نیروی  هوایی عراق گفت: «مشکل بزرگی که نیروی هوایی عراق داشت، این بود که یک موزه درست کرده بود. هواپیماهای مختلف از کشورهای مختلف را خریداری کرده بود ولی خلبان نداشت که در آن‌ها بگذارد. یعنی نسبت خلبانش به تعداد هواپیماهایش طوری بود که نمی‌توانست تمام هواپیماهایش را پر کند. به همین دلیل در جنگی که با ایران کردند، تعداد  زیادی خلبان‌های آلمان شرقی در این هواپیماها پریدند، مصری‌ها می‌پریدند، اردنی‌ها می‌پریدند، این‌ها تمام با هواپیماهای عراقی پرواز می‌کردند؛ که حتی هواپیمای یک خلبان مصری را روی تهران سرنگون کردند، با چتر آمد، او را گرفتند، معلوم شد که تعداد زیادی مصری در نیروی هوایی عراق علیه ما می‌جنگند.»

آذربرزین در بیان دلایل موفقیت هواپیماهای عراقی در ورود به آسمان ایران در روز اول جنگ به عدم پوشش راداری اشاره می‌کند؛ «آن روزها نمی‌توانستیم. رادارهای ما تهران را پوشش نداشت. این منطقه کوهستانی بود... ما نقطه کور داشتیم چون منطقه کوهستانی بود، کار آسانی هم نبود. بعد در جنگ که رفتند، فکوری هواپیمای اف-14 را برد برای [رادار هواپایه] استفاده کرد. تمام جاهایی که فاصله بود، پر کرد. آنجاها را اف-14 گذاشت. رادارش از بالا می‌دید. خودشان هم می‌رفتند سراغش...»

وی در خصوص عملیات معروف به 140 فروندی و نقش تصمیم گیری شهید سرلشکر خلبان فکوری اظهار داشت: « ...تصمیم گیری فرمانده نیروی هوایی [شهید سرلشکر خلبان جواد فکوری] یکی از نکات برجسته این عملیات بود؛ یعنی موقعی که رییس جمهور [بنی صدر] گفت که ما نیروی هوایی مهاجم نیستیم، ما مدافعیم [شهید فکوری] گفت من دارم مقابل حمله آن‌ها دفاع می‌کنم. [بنی صدر] گفت که آقای سرتیپ شما حرفت را زدی، من رییس جمهور هستم و تصمیم می‌گیرم. او را مرخص کرد. او [شهید فکوری] رفت تمام هواپیماها را برد در آماده‌باش. آن حمله اولی را که کرد، بدون اجازه هیچ مقامی در کشور بود. نه از رییس جمهور اجازه گرفته بود نه از هیچ کس دیگر».

آذربرزین در جمع بندی عملکرد نیروی هوایی ایران در جنگ با عراق با ذکر این جمله که «روی هم رفته ارزش نیروی هوایی ایران را در سطح جهانی خیلی بالا برد» به این نکته اشاره کرد که این جنگ باعث شد که اعتبار نیروی هوایی ایران در دنیا بالا برود.